Ömer Seyfettin, 1884 yılında Gönen’de doğmuş, Türk edebiyatının önemli yazarlarından biridir. Türk hikayeciliğinin önde gelen isimlerinden olan Ömer Seyfettin, edebiyat hayatına genellikle sade dil ve halkı anlama çabasıyla tanınır. İstanbul’da askeri okullarda eğitim almış ve burada edebiyatla ilgilenmeye başlamıştır.
İlk hikayelerini 1903 yılında yazmaya başlamış ve zamanla halk edebiyatı ile modern edebiyatı birleştirerek kendine özgü bir tarz oluşturmuştur. Ömer Seyfettin, özellikle “Milli Edebiyat” akımının önemli temsilcilerindendir. “Yazıcız, “Başını Vermeyen Şehit”, “Falaka” gibi eserleriyle tanınır. Eserlerinde genellikle Türk milletinin kahramanlıklarını, sosyal yaşamını ve geleneklerini işler.
Ömer Seyfettin 6 Mart 1920 tarihinde henüz 36 yaşında iken İstanbul’da tüberküloz hastalığı nedeniyle tedavi gördüğü hastanede hayatını kaybetmiştir. Ölümü, Türk edebiyatında önemli bir kayıp olarak kabul edilmiştir. Yine de eserleri, Türk hikayeciliği ve edebiyatı üzerinde kalıcı etkiler bırakmıştır.
