Ben yazayım siz de okuyasınız. Bu, bizi birbirimizi bağlar. Benim var olmam için sizlerin de var olması lazım. Öyleyse hadi birlikte var olalım. Eğer bunu başarabilirsek hayatımız muhteşem olacak. Tüm sorunlarımızı hızlı bir şekilde çözeceğiz.
Ancak burada bir sorun var; siz hemfikir olsanız ben olmuyorum, ben olursam siz ya da hiç kimse hemfikir olmuyor. Hal böyle olunca kimse elini taşın altına koymuyor. Bu ağırlık asla kalkamaz böyle davranmaya devam edersek. Çünkü herkesin içinde altından kalkamadığı bir sıkıntı var ve bir kişi yalnızca bir kişi bile gelse onun yükü yarı yarıya hafifleyecek ancak kimse yok.
Milyarlarca insan var ancak herkes yalnız. Kulağa inanılmaz derecede tuhaf geliyor ancak gerçek bu. Herkes herkesten kaçacak delik arıyor. Tüm çabamız nasıl herkesten bağımsız olurum, üstlerine çıkarım, kontrol ederim ve sadece merakımı gideririm eğilimleriyle oldukça asla bu yalnızlık salgınına çare bulamayacağız ve bir gibi hissedemeyeceğiz. Herkes yarım, yüz üstü bırakılmış, kül olmuş ve çaresiz beklemekte fakat bekleyerek yol katedemeyeceğiz. Öyleyse hadi birlikte bunu bir kez düşünelim; herkesin çaresi herkeste…
