Nesrin Gökpınar

Alan paradoksal, şeyler dualitif iken ve biz zaten “bir” ve “bütün” iken.Tüm insanlık ailesinin ortak bir hikayesi varken, aynı anda senin hikâyen-hissin-mührün biricik iken. İçinde ve dışında tüm yaratımlarda her şey yolunda iken....

Yapılan araştırmaların bulguları çevrim içi veya çevrim dışı yollarla paylaşılan nezaket ve cömertliklerin toplumsal boyutta anlamlı etkilere yol açabileceğini gösteriyor. Araştırmalar, bir kişinin toplum yararına davranışları tanık...

Manevi doğam, deneyimin gücü ile ‘an’da güçleniyor. Ve fakat ve yine de deneyimlerim değilim. Apaçık belirsizliğin aydınlık karanlığında ‘yol’dayım. Olan ile, açıklık ve yakınlık niyetim ile, özenli bir dikkat...

Şimdi ve burada, tuhaf zamanların içinden geçiyorum. Bir şeyler giderek yoğunlaşarak ‘biz’ i sıkıştırıyor, savrulmalarımın acısı ve derinliği ansızın artabiliyor. Sıkışık hissedişler, zor duygular, korku,...

Şimdi ve burası: Çıkışı olmayan bir gezegen. Ve içine girdikçe daha da çıkamıyorsun, çünkü zaten iyice içindeyken fark etmiyor gibiyim. Ölüm mesela; eğer gerçekten yaşıyorsak,...

O kadar kızgındım ki hayata, o kadar üzgündüm ki, o kadar tedirgindim ki hayattan, şimdi ve buradan. Üstüne de “Olanı kabul et, her şey...

Hissettiğim üzüntüyü, hissettiğim korkuyu, hissettiğim kıskançlığı, hissettiğim acıyı, göremediklerimi, duruş ve tutumlarımı, içsel çelişkilerimi ve görmek istemediklerimi, yargılarımı, endişelerimi, kaygılarımı, mücadelelerimi, maskelerimi, geçmişimi, beni kıranları, “nasıl seveceğim”?Görmezden gelenleri, tacizcileri, dirençlerimi, şüphelerimi, karanlığımı, kendimde nefret ettiğim şeyleri, önümde...

BİTTİ! Hatırlıyorum. Biz seninle karşılaştığımızda şefkate ne kadar ihtiyaç duyduğumuzu anlamıştık bir anda ve aynı anda. Bizimki ilk görüşte umuttu! Yarayı gösterebilme ve beraber...

Sevgili Şapşiğim, ne kadar yorgunsun sen bugün. Otur, soluklan biraz. Derin derin hisset artık kendini. Konuşmak istersen konuşalım, susmak istersen ona da varım. İçinden...

Hadi gel hikayeme birlikte yakından bakalım Sevgili Şapşiğim. Hikayeme bak! Çocukluğumdan ne öğrendim, hangi duygularım yok sayılıp birikti de bu kadar öfkeliyim, bugün gülümsemem...