Tamam, ama neden hiçbirini hissetmiyoruz? Bu cümleyi duyan kimse inanmıyor, inanamıyor. Çöl toprağı gibi insanın içi, okyanuslar bile toprağı verimli hale getiremiyor.
Bu durumu gözlemlemeli insan. Çünkü hayatını kalitesiz yapan, elindeki telefonun güncelleme almaması değildir. Son model de şu an elinde olsa, isteğinin sönecek olmasıdır.
İstekler balon gibidir, tatminler iğne.
Bu durum sadece hayatının amacı olan ve bu amaç uğruna çalışan insanların yaşadıkları inişli çıkışlı süreçler için geçerli değildir. O insanlar için amaç düşse de yükselse de daha da çok parlar, çünkü dünyada karşılığı olmayan bir değere sahiptir o amaç, her yaşanan o değeri daha da yükseltir. Düşen insan öfkeli, korkmuş ve bıkmış olabilir, nefret bile ortaya çıkabilir, ama o amacı elde etme isteği daha da derinleşmiştir, çünkü vazgeçerse bu acı düşüş de onca çaba da boşa gidecektir. Amaç, tüm acılardan ve yorgunluklardan daha önemlidir. Yolculuk boyunca yükseldiği anda da inanılmaz bir mutluluk içindedir ve hayatından tat alıyordur, amacına yaklaşıyordur, sanki başarmış kadar mutludur, hatta daha da iyisi, başardığı anda şu anda olduğundan daha da mutlu olacaktır ve inanamayacaktır.
Bir insanın “yaşadım” demesi için bu deneyimlerden geçmesi lazım.
Yoksa istediğimizi alır ve o anda istediğimizi bir köşeye atarız.
Ancak bir anlam olursa, o zaman yaşamının ne kadar büyük bir ödül olduğunu tadabiliriz.
Ertuğrulhan Öztürkoğlu
